urban spring ..

απογευματινη βόλτα στου ψυρρή ..λίγο πριν ο διάσημος σκύλος της διδότου παρουσιάσει το δίσκο που ηχογραφήθηκε προς τιμήν του ..

una sonrisa por favor ..

διαβάζω το τελευταίο post και μου φαίνεται το ολο συναισθημα τόσο μακρινό .. από τότε έχουν προκύψει μικρά όμορφα πράγματα που κάνουν το φως ακόμα πιο λαμπερό ..τώρα το ποιος μπορει να το διακρίνει,και ποιός όχι .. αυτό είναι άλλο θέμα .. βόλτα στην εξοχή... με μια θάλασσα γυαλί που μπορεις να καθρεφτιστείς ..με προσοχή όμως γιατί είδαμε και ο νάρκισσος τι κατάληξη είχε .. προσμονή για τα μεγάλα ευρωπαικά ταξίδια,και τις πιθανές εκδρομές στο νησί .. για ξεσηκωτικούς βαλκανικούς χορούς και βουτιές στο λιβυκό .. πάσχα .. και 3 γενιές στο τραπέζι ..από τον 1ς χρονού μιχ. ως την 99χρονη γιαγιά .. μαζεύουμε ήλιο και απολαμβάνουμε σπιτικές καρυδόπιτες .. πρεμιέρα την παρασκευή του Puerto grande στον προσβάσιμο χόρο.. αστικοι ακάλυπτοι στου ψυρρή και ναξιώτες παππούδες που πουλάνε κεφαλογραβιερες .. πολυεθνικές μπύρες στο booze..εκει που η αγκυρα συνανταέι την κάλυμνο και το τελ αβιβ .. αναζητώντας ενα common sense ..

λίγη ηρεμία παρακαλώ .. νεες μουσικες .. νεες βόλτες.. επαναπροσδιορισμός..

όπως κάποτε τραγουδάγανε οι Interpol .. lets find new ways of living ..

tram 17 ..

τελικα το nothing really ends πραγματωνεται ..τ τιποτα δεν τελειωνει .. 2 ολοκληρα χρόνια ...

την παρασκευή το απογευμα.. γυρνώντας προς το σπίτι .. στο παρκάκι δίπλα στο σταθμό μια χορωδία τραγουδάει .. ο αντ. κάπου τριγύρω κλασσικά τους παρατηρεί .. καθόμαστε λίγο μαζί να μοιραστούμε κουβέντες και τσιγάρα .. 2 κύριοι παίζουν εκείνο το κλασσικό παιχνίδι με τις μπίλιες.. όποιος έχει βρεθεί στο παρίσι μπορεί να καταλάβει περί τίνος πρόκειται!ο κύριος δ. μας εξηγέι πως το έδαφος επηρεάζει το αποτέλεσμα για αυτό ονομάζεται "παιχνίδι της γης" ..

το όνομα του μου θυμίζει λίγο την ισπανική εκδοχή του κουτσό .. rayella ..

στην αρχή ζωγραφισμένο το έδαφος .. la tierra .. και στο τέλος ο ουρανός .. el cielo ..

κάτι σαν υπενθύμιση ..πως όλα τελικά είναι μετάβαση από το ένα στο άλλο .. το θέμα είναι τι κάνεις στο ενδιάμεσο .. μάλλον δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό .. αν μην τι άλλο να μην πάτήσεις τις διαχωριστικές γραμμές !

τριγύρω παιδάκια ποδηλατούν φορώντας πολύχρωμα κράνη ..το πιο μικρό της παρέας έχει ξεφυτρώσει δεκάδες χόρτα .. τα πετάει στον αέρα ..και μετά από λίγο χοροπηδάει πάνω σε αυτά .. ξαφνικά ..σαν σε αυτή την πόλη .. οι άνθρωποι να εξαργυρώνουν τον αστικό τρόπο ζωής .. βγαίνοντας σε πλατείες .. σε παιδικές χαρές ..κάνοντας πικ νικ στον εθνικό κήπο .. πόσο μάλλον τώρα που ανοίγει ο καιρός .. !! το σάββατο το ξημέρωμα μας βρίσκει απόλυτα χαρούμενους να χορεύουμε σαν τρελά το Mala vida.. συνειδητοποιώντας πως δεν πρόκεται τελικά να μεγαλώσουμε ποτέ ..μα ποτέ όμως !!

aporia ..

αναρωτιομουν .. το i-pod που χαρισε ο ομπαμα στη βασιλισσα της αγγλιας ειχε και το god save the queen ?

πως ξορκιζεις τα φαντασματα του παρελθοντος?ουτε πριν ουτε μετα .. αλλά τώρα .. πως ξεφοβάσαι τα πράγματα και δε κρινεις με μέτρα και σταθμά απο τα περασμένα .. το μυαλό μου έχει κολλήσει στο στίχο που πήγαινε κάπως έτσι .. νιωθω πως χρωστάω στη ζωή .. άνθρωποι τρυπωνουν στις ζωες μας .. οικειότητα .. και οπως λέει πάλι το ιδιο τραγουδι .. πως μπλεκουν λεω οι ιστοριες και των ανθρωπων οι ζωες ..

ssshhh.. it is all so quiet .. ησυχα ..και απλα..

σα μια μπουγαδα απλωμενη στη χωρα της φολεγανδρου ..

primavera ..

en cada lugar .. εκει θελω να βολταρουμε .. με παγωμενες μπυρες .. μοιρασμενες ..