πως ξορκιζεις τα φαντασματα του παρελθοντος?ουτε πριν ουτε μετα .. αλλά τώρα .. πως ξεφοβάσαι τα πράγματα και δε κρινεις με μέτρα και σταθμά απο τα περασμένα .. το μυαλό μου έχει κολλήσει στο στίχο που πήγαινε κάπως έτσι .. νιωθω πως χρωστάω στη ζωή .. άνθρωποι τρυπωνουν στις ζωες μας .. οικειότητα .. και οπως λέει πάλι το ιδιο τραγουδι .. πως μπλεκουν λεω οι ιστοριες και των ανθρωπων οι ζωες ..

ssshhh.. it is all so quiet .. ησυχα ..και απλα..

σα μια μπουγαδα απλωμενη στη χωρα της φολεγανδρου ..