Faith

.. πρώτο Post για το φθινόπωρο ,λίγο πριν το χειμώνα ..δημοψίσμάτα ,ναι ή όχι ; και εάν έφευγες θα πήγαινες που ; για τα περισσότερα ή τα λιγότερα ; στο μυαλό μπερδεύονται οι εικόνες..λιακάδα στην kastanienalle,εγκατελειμμένα αεροπλάνα ενώ μαυροκόκκινες σκιές γεμίζουν το τσιμεντένιο δάπεδο του παλιού αεροδρομίου.Βουνά μακεδονίτικα ,κόκκινα,κίτρινα,πρασινωπά δέντρα εξαργυρωνουν την ομορφιά της εποχής .Αγριοκαστανιά και ο Αργ. σκαρφαλώνει στη σκεπή για να ζωγραφίσει το τοπίο τριγύρω .Ανηφόρες και κατηφόρες,απογειώσεις και προσγειώσεις

Για να καταλήξεις γιά άλλη μια φορά ότι ανήκεις εδώ . Με την εσανς δακρυγόνων στον αέρα , που ένα απόγευμα Παρασκεύης μας έκανε να φταρνιζόμαστε πάνω απο ενα μπολ παγωτό - γιαούρτι , λίγο πριν γλιστράγαμε στα πλακάκια της Ερμού και ισορροπουσα με τη βοήθειά σου.

Faith . Eνα απόγευμα καλοκαιριού αυτό που έμαθες ..Πως μένουμε εδώ που μένουμε γιατί έχουμε ο ένας τον άλλον . Και κατεβαίνουμε τη Μητροπόλεως με ένα χαμόγελο κολλημένο μιας και λίγο πριν μου χάρισες εκείνο το ασπρογκρι δίσκο του Dirty Beaches..Eνώ λίγες ώρες μετά πατήθηκε το κουμπί και έκλαιγα σαν το μωρό ..Γιατί ήταν όλοι εκεί ..Ολοι οι αγαπημένοι .Που μοιραζόμαστε τα βράδια μας ,τα ταβανια γεμάτα αστέρια και ενα μπουκάλι παγωμένι ρακί .Το βράδυ εκείνο ο Βρωμοταιβανέζος μας σέρβιρε περίτεχνα τα σκοτάδια μας ..

Η Πόλη είμαστε εμείς !

Μακαρονια vs Ρυζι .. Love-liness vs Lone -liness

Eχεις συνηθίσει να τρως ρύζι ..αντε, που και που προσθετεις λίγο πιπεράκι .. και το ανακατέυεις..
Eνα ομορφο απογευμα.. στα ξαφνικά.. και ενω εχεις συνηθίσει στην ιδεά ότι απο εδω και μπρος θα τρως ρύζι ,σου σερβίρουν μια λαχταριστή μακαρονάδα.. μπολωνεζ,ναι ναι μπολωνέζ ! με μπόλικη σάλτσα και τριμμενο τυράκι απο πάνω .... σιγουρα καλύτερα απο το αναλατο ρύζι που είχες μάθει..ελα ομως που εσυ το έχεις συνηθίσει το ρυζι αυτο ..
ενω τη μακαρονάδα δεν ξέρεις πως να τη διαχειριστείς .. δηλαδή .. πόση ώρα χρειάζεται να χωνέψεις.. ποσο τυρι χρειάζεται για να παραμένει νόστιμο ..
.... και όταν σου ζηταν να επιλέξεις..
αλήθεια ... πόσο δυνατό στομάχι έχεις ?
και μπορει τα μακαρόνια.. να άρχιζουν να σου θυμιζουν το ρυζι μετα απο λίγο .. απο συνηθεια και μόνο .. αλλα να! δώσε στο στομαχι σου την ευκαιρια να δει πως ειναι οταν γεμίζει με μακαρόνια..
τι λες ?

Sins

Will summer make good for all of our sins σιγοτραγουδαν οι Mum..
Περιέργο καλοκαίρι ..Μερικές φορές αισθανόμουν ωσαν αστροναυτης ..Χωρις βαρύτητα να κοιτάει τα πράγματα απο ψηλά .. Και ολα να φαίνονται τόσο μικρά μα και νόστιμα παράλληλα..Και απο την άλλη υπήρχαν στιγμές που ένιωθες σα να χες βουτήξει σε 20.000 λευγες κατω απο τη θάλασσα.. μεσα σε ενα κλουβί,με λευκους καρχαρίες τριγύρω..


Θυμασαι εκείνο το παραμύθι..Αυτο που σου ελεγα κάποια απογεύματα πριν..Για εκείνο τον ελέφαντα ντε.. Που χρόνια είχαν δεμένο το ένα του πόδι ,και μπορούσε να κανει μονο δυο β.ηματα τριγύρω..και όταν του έλυσαν το πόδι αυτό,συνεχισε να κάνει τις ίδιες κινήσεις..Μιας και δεν ήξερε πως να διαχειριστεί την ξαφνική του ελευθερία..
Ισως τελικά,να έδεσε πάλι απο μόνος του το πόδι αυτό..

Καλοκάιρι πριν τα 30..και υπερμετρος παλιμπαιδισμός..
Χορός μέχρι το πρωί.. στην πιο παρηκμασμένη ντισκοτεκ των κυκλάδων.. ξημέρωμα και η φωνη της Nina Simone να μας κανει παρεα αναμεσα σε θυμαρια και καπαρη.. Και ενα ταβανι απο αστέρια πανω απο το κεφάλι μας.. τοσο ξάστερο που νόμιζες πως ο κομήτης χαλευ.. να ειναι ενα τσιγάρο δρόμος !

Oι gravitysays_ i τραγουδανε για τον Καιξη αναμεσα σε post κιθάρες.. ενω η γυναικα εκείνη με το λευκό φόρεμα,ξαποσταίνει στα γόνατα του τρομπετίστα ..

Αυτη η εποχή θα ήταν διαφορετική εαν ..

go home !

αυτο το καλοκαίρι αποχαιρετάμε την πόλη ,ενω στην τηλεόραση ένα λονδίνο που φλέγεται ..

αλλά και ένας χειμώνας φλεγόμενος .. πέρισυ δε θυμάμαι τετοια εποχή τι σκεφτόμουν .. φαντάζομαι κάτι πιο Light.. κάτι που ταίριαζε στην εποχή ..

αλλά να! και φέτος.. στη βαλίτσα μπήκαν αποθέματα χαράς.. που θαραλέα βρήκαν το χαμένο τους έδαφος .. δίπλα σε μια μωβ ινδική αιώρα που γέμισε τρύπες απο τη σιέστα της αντιπάρου .. αλλά και κάτι κινέζικα παντοφλάκια αγορασμένα απο τεράστια πολυκαταστήματα του παρισιού..που περιμενουν πως και πως να βγουν απο τη φορμόλη του χειμώνα,και να αλωνίσουν αμμουδερες πολιτείες..

ο παππους αγόρασε,λεει,40 κιλά καρπουζι ..

το φαντάζομαι σε μορφη "μπομπονέλας"..αλλά και σε τεράστια κομμάτια πάνω σε μικρά τσίγκινα πιατάκια .. σαν κατι πάντα να περισσεέυι ..

Κουφάλες,go home που τραγουδανε και οι salonumus klimanidir!

α! και δε γουστάρω να ζήσω κομπιουτερέ ..καλη συνεχεια στο καλοκαίρι μας παιδες!

H θαλασσα στα μετρα μας ..

Αποτραβίεσαι λίγο και κοιτάς τη ζωή σου απο ψηλά ,προσπαθώντας να βάλεις τον καταιγισμο πληροφορίας σε κουτάκια μήπως και τελικά βγάλεις καμία άκρη .Μεσοπρόθεσμο,σκύλος Λουκανικος , η Amy Winehouse κόκκαλο στο Βελιγράδι .. Μ’αγαπάς ? αλήθεια εσένα σε αγαπάς .. ?

Και μέσα σε όλα αυτά ενα υπέροχο άρθρο που πιάνει λιγο χώρο στην κυριακάτικη

φυλλάδα –μόλις το ¼ - αλλά πολύ χώρο στο μυαλό ..

... « Μόνο να μη χάσουμε τη χαρά μας» ο τίτλος αυτόυ . ..

Ποιες ειναι οι δικλειδες ασφαλείας σας τις μέρες παράξενες,θαυμάσιες αυτές μέρες ?

Βγάζετε νυχια και δόντια για να προασπίσετε αυτη τη χαρά ?

Εαν όχι ,τους καναμε μεγάλο χατήρι παιδες .. Και πως να χαρείς οταν

αυτος ο συμπαθητικός κύριος με την τεραστια κοιλιά και τα τεραστια γυαλία μιλάει για το ενδεχόμενο να κατεβουν τα τανκς να προστατεύσουμν τις τράπεζες ..

Αλλά να ..Αυτος ο κύριος θα ετριβε τα χερια του με ευχαρίστηση εαν εσυ κατέβαζες το κεφάλι , και εσερνε τον εαυτό σου ωσαν ζομπι περιφερόμενο στα στενά της πόλης..

Πιο επιτακτικά απο ποτέ η εποχή μας καλέι να επιστρέφουμε στα αυτονόητα..

Να ανοίξουμε τις αυλες των σπιτιών μας , να ανεβουμε στην ταράτσα αυτων και να χαζεψουμε την πολη απο ψηλά.. Σκαρώνοντας τραγουδακια για παράξενες κοπέλες .. Να χορεψουμε ξέφρενα δίπλα στο ποτάμι .. Και ένα μεσημέρι Κυριακής ,να αφήσουμε την πολυβουη πόλη πίσω..Και να χαθούμε μέσα στο αισθητικό δάσος Καισαριανής ταίζοντας εκείνο το γκρι γαιδαρο με το κινέζικο που απόμεινε απο το πικ νικ .. Kαι φυσικά να επιστρέψουμε την πλατεία ,ο καθένας όπως και όσο μπορεί..

Μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας στερείσαι το αυτονόητο ..

Την ομορφία και τη χαρά .. Ισως την εποχή αυτή να ειναι δύσκολο να την ανακαλύψετε,αλλά οπως ελεγε και η γιαγιά μου .. Βουρ στον πατσά !

« Μα εμεις δε ζητησαμε τη νικη ,μοναχα λιγη μουσικη»

Το κείμενο αυτό γράφτηκε Τρίτη απόγευμα ..

Την Τετάρτη άλλαξαν πολλά..Στο κεφάλι μας μέσα και στη ζωή μας ..

Που να ψάξεις για την ομορφία ..Με τι θάρρος να μαζέψεις τα κομμάτια σου .. Ενα από τα κομμάτια αφέθηκε στον υπόγειο του Συντάγματος..Ένα άλλο δίπλα απο τα στιβάνια του παππού απο την Κρήτη που βρεθηκε ματωμένος στη Λεωφόρο Αμαλίας.. Αφήνοντας τα Λευκά όρη για να διεκδικίσει το δικαιωμά του στο να τσουγκράει το ποτήρι τη ρακή με τα παππούδια στο καφενείο και να νιώθει περήφανος και ελευθερος ...

Λυπάμαι ..

Για τους ανθρώπους εκείνους που ποτέ δε θα πιάσουν στα χέρια τους το «Βιος και Πολιτεια του Αλέξη Ζορμπά ¨»..

Για τους ανθρωπους εκείνους που θα στριμωχτουν στην παραλιακη εξαργυρώνοντας την ανία τους σε πολύχρωμα κοκτέηλ συζητώντας για το γάμο του Αλβέρτου ..

Aηδιάζω με όλους αυτους ..που την Τετάρτη είδαν αυτο που συνέβη σαν την κύρια παράσταση ,κάνοντας λιγους μήνες πριν πρόβα σε χωματερές..

... Ποίος Σαιξπήρος σε έφερε εδώ ,ανάμεσα στους ανθρωποφάγους .. ;

..

περασε ολη η ανοιξη,με αναρτηση μιση ..
η εμπνευση στα πατωματα .. καλοκαιρι .. μυρωδια απο"φιδακι" που σιγοκαιει στο μπαλκονι..
cat power για νυχτερινο σαουντρακ

escaping ..

Να προσεχετε την ψυχούλα σας,μην την ταίζετε ψίχουλα .. Δε διψάει για ημίμετρα,δε διψά για λόγια του αέρα ..Διψά για ομορφιά,και για μοίρασμα ..Εαν την ταίσετε λάθος ,μετά πάλι θα φοβηθεί και θα τρυπώσει στο ντουλαπάκι που ήταν κλειδωμένη όλα αυτά τα χρόνια ..Και ξέρεις,όσο περνάν τα χρόνια το να σκαλίσεις το ντουλαπάκι αυτό και να την πείσεις πάλι να αφεθεί , θέλει περίσσιο κόπο..και περίσσιο χρόνο ..

Πριν πολλά χρόνια η αγαπημένη μου δασκάλα με είχε ρωτήσει "καβάντζα κρατάς για τον εαυτό σου ? " ..Κάτι μικρό τελος πάντων..Περιχαρής της είχα απαντήσει "τίποτα" ..11 ολόκληρα χρόνια μετά μπορω να καταλάβω το πως κι το γιατί της κουβεντας αυτής ..

Δε ζητήσαμε τη νικη της μάχης--γιατί περι μάχης προκειται ..

Το μονο που ζητήσαμε είναι να μην υπάρξουν παράπλευρες απώλειες..

Αλλά και πάλι κάπως θα το βρούμε..Κάτι μικρό θα μας κλείσει το μάτι πονηρά,και θα αρχίσει πάλι ο δρόμος προς το ελευθεριακό του μυαλού ..

Διαφορετικά θα σιγοψιθυρίσουμε.."δεν ειναι άνοιξη φέτος αυτή.."

Αλλά λέω τελικά το " δεν"να το αφήσω στην άκρη.. εσεις..