roads

χθες το βραδυ,

στο πρωτο πρωτο κομματι των cinematic orchestra ..στην εισαγωγη του all that you give.ενιωα αυτο το συναισθημα της ανατριχιλας..αυτο το συναισθημα πως ολο αυτο που συμβαινει ειναι πανω απο εσενα.αλλα και περναει και μεσα απο εσενα..ενιωσα οικειοτητα..δε μπορω να το εξηγησω καλα..οι πρωτες μελωδιες με εκαναν να παω καπου που νιωθω ασφαλεια,απλα και μονο επειδη καποτε μου χαριζε ομορφια ..στο κρεβατι ξυλινο- παταρι που μοιραζομουν με την κατ. στο παλιο σπιτι,και στο πιατακι απο το φλυτζανι που εβαζε η γιαγια κρυφα να πιω καφε στα 5 μου χρονια ..και ολα αυτα απο ενα τραγουδι μονο... που εχει κατακαθησει για καλα μεσα μου..

την παρασκευη οδηγαμε διπλα σε νταλικες-ντισκο.. ο θοδ.βρισκεται καταχαμα στο κεντρο της πολης παραπατωντας σε μια πινακιδα που γραφει"διευθυντης".. ο στιγμιαιος ενθουσιασμος μας οδηγει καπου μακρια. .να γραφουμε παλι χιλιομετρα αναμεσα σε πορτοκαλαιωνες ,χαζευοντας καστροπολιτειες που ιπτανται στον αερα . . .

σου αρεσει το μουστακι μου ?