μια σοφη παροιμια .. λεει .. "δανεικά τα κουφετα στο γάμο " ...
2 χειμωνες πριν .. καταλαβαινοντας το πανικό μου που οι κουβερτες ηταν ποτισμενες με ναφθαλίνη .. κάτι το οποιο θα με έκανε να κυκλοφορω με ενα πρόσωπο ολόπρηστο .. κοιμάσαι δίπλα μου ..κ αφου με εχεις σκεπάσει με εκεινο το τεραστιο παλτό του β. .. μη μπορωντας να κοιμηθείς ..ανα 20 λεπτά με σκουντας και με ξυπνάς για να δεις εαν είμαι καλά ω! ..και γελάς σαν τα παιδάκια .. επειδη τρομάζω και σου χαμογελαω μισοξυπνα καθε φορά που σε αντικρίζω ..
πόσο θα ηθελα αυτες τις ημέρες να ημουν εκεί ..να παραφυλαώ τη δικιά σου παραζάλη ..σε εκείνο το ψυχρο νοσοκομείο .. καπου στο κεντρο της ευρωπης .. και να σου διαβαζω παραμυθια για γιγαντες και μάγισσες .. που με τα ραβδάκια τους ξορκιζουν ολα τα κακα και τα διώχνουν μακριά .. και να σου πω..πως εκεινο το βράδυ .. αποκοιμηθηκα γλυκα πάνω στα σεντονια του σουπερ γκουφυ .. και το πρωι ηθελα να χοροπηδησω πανω σου για να δεις πως τελικα η ναφθαλινη δε με αγγιξε καν ! και θελω και εσυ να γινεις καλά .. και να χοροπηδαμε μαζί ..και να τρωμε μαλλι της γριας στον πεζοδρομο της αεροπαγιτου που μας αρεσε να βολταρουμε τα ησυχα βραδια .. και ναι... τωρα που σου ανοιξαν το κεφαλι .. μοιαζουμε περισσοτερο !μιας και εσυ εγινες ελαφρομυαλος ,σαν και μένα .. οπως μου ελεγες χθες γλυκόπικρα .....
ουφ..και ξανα ουφ .... αληθεια.. τη φαλαινα που σου ειχα χαρισει την εχεις μαζι σου ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου