ιστορια νο1

Μικες όμορφες ιστορίες .. έτσι για κόντρα στο καιρό ..

Πρωι καθημερινής .. περνάω για την κλασσική καλημέρα σε παππου και γιαγιά ..κάτι έχει αλλάξει όμως σημερα ! " ρε γιαγιά .. φοράς σκουλαρίκια ? αφου είσαι με τις πυτζάμες ..".. μου χαμογελαει τρυφερά και τα μάτια της γυαλίζουν απο συγκίνηση .. " ε μωρέ ..ο παππούς σου..τώρα που βγήκε να πάρει μπαταρίες για το πιεσόμετρο .. μου έφερε δώρο τα σκουλαρίκια για τα 60 χρόνια που είμαστε μαζί " ... εαν κάτι μου πατάει το κουμπι της συγκινησης .. είναι αυτός ο ερωτας που οι μεγάλοι άνθρωποι νιωθουν ο ένας για τον άλλο .. και η παιδικότητα που ερχεται στην επιφάνει πάνω απο ένα πιατο με αγγινάρες μαλωντας ο ενας τον άλλον επειδη αγορασε 7 μελιτζανες αντ για 2 ..

πριν ένα χρόνο περιπου .. κυριακή πρωί .. πρωινος καφές και κλασσικό ξεφύλισμα εφημερίδων .. και εκει που πινω το καφεδάκι μου ..πατάαω ενα κλάμα .. μα τι κλάμα ! η αδελφη μου έντρομη .. να αναρωτιεται τι εχει συμβει .. στην ¨καθημερινή" εχει αφιέρωμα στους παππουδες κ στις γιαγιάδες .. που μοιράστηκαν τη ζωη τους εν μέσω πολέμων,δυστυχίας κ ευτυχίας ..μεγαλώνοντας παιδιά και εγγόνια .. και μαγειρεύοντας κοκκορες κοκκινιστους για το κυριακάτικο τραπέζι .. και τους εβλεπες με χερια ροζιασμενα και μάγουλα ροζουλί να χαμογελάνε ο ενας δίπλα στον άλλον ..

η μοναξιά μας τρωει μεσα μας σιγα σιγά και εμεις το παιζουμε Large κάνοντας παντιερα τη δηθεν ανεξαρτησία μας ..

"γιατι εαν δεν πεθαινουμε ο ενας για τον άλλον,είμαστε ήδη νεκροι "