ιστορια νο2 ..

μικρες ιστοριες για κοντρα στον καιρό ..νο2 ..

πόσο συχνά σας μαγευει ένας άνθρωπος ? ΄

απλα και μόνο επειδή δείχνει αγάπη σε αυτό που κάνει ??

παρασκευη μεσημέρι .. μουσείο ακρόπολης .. ξενάγηση .. πηγαίνω με βαριά καρδιά φοβούμενη πως θα αντικρισω πάλι καμία κυρία με χρυσα βραχιόλια ,όπως τοτε στις Μυκηνες , που κάθε φορά που ηθελε να μας δειξει κάτι .. κουδούνιζε !

ευτυχως αυτη τη φορά η ζωη ειπε να μας κάνει εκπληξουλα ..

και ενας γλυκύτατος τύπος .. αρχιζει τη βόλτα ανάμεσα στα αγάλματα .. "για πάμε απο εδώ να δουμε μια κόρη .. παρατηρήστε την ομορφίά της " ..και " πω,πω ενα λιοντάρι εδώ πιο κάτω περιμενει να μας πει μια ιστορία " .. μαγευτηκα ! πως γινεται ένας ανθρωπος τη δουλεια του,και εν μερει τη ρουτίνα του , να την κάνει να μοιασει σε παραμύθι ? αισθάνομαι σα μαθητουδι λυκείου .. ξεσκονιζοντας τη μνημη μου για το τι σημαινει θέατρο .. και τι διονυσιακές γιορτές ..

"αληθεια"μας ρωταει ο ζ.χ... " αυτό το άγαλμα τι αισθάνεται ?" ..

" για πειτε μου εσεις δεσποινις" .. ερωτα .. βαριεστημάρα..κυνισμό ..θυμό .. καθε ενας απο εμάς και μια απάντηση διαφορετικη .. "κυριες και κυριοι ..το άγαλμα δεν αισθάνεται τίποτα! εχει φτιαχτεί ετσι ωστε να αντανακλα το δικό σας συναίσθημα...το εχω δει σε ολη τη γκαμα συναισθηματων .. χωρισμενο,νυσταγμενο,ενθουσιασμενο " .. και να η αθηνά να φοραέι το δέρμα της μέδουσας .. και οι καρυάτιδες με τις διαφορετικές αλογοουρες να κρατάνε με τη στιβαρότητά τους όλη την ομορφια και την τέχνη της εποχής ..

Α!τη δικη μου απαντηση σε σχεση με το συναίσθημα του αγάλματος .. δεν την αποκαλυπτω!