κάνοντας την ίδια διαδρομή όπως κάθε μέρα .. μοναστηράκι - σύνταγμα .. μιά όμορφη σκηνή ξετυλίγεται μπροστά μας .. ένας παππούλης κρατάει τρυφερά τη στρουμπουλή γιαγιά του από το χέρι .. την προσέχει πολύ..κάθομαι επίτηδες δίπλα της και της πιάνω κουβέντα .. "γιαγιά τι όμορφο να έχεις ένα παππού να σε προσέχει" .. μου χαμογελάει και μου λέει πόσο καλό είναι να έχεις έναν ανθρωπο δίπλα σου .. καλή η αυτάρκεια αλλά μου έχει λείψει τόσο το μοίρασμα .. το τρομαχτικό είναι πως όλοι μένουμε μόνοι μας για τους ίδιους ακριβούς λόγους .. one step beyond ? ιστορίες που συνοδεύονται με γέλια για το "μπλε μωρό" που ζωγράφιζε ο Κ. μικρούλης .. κανονίζουμε ποιες ταινίες θα δούμε στις νύχτες πρεμιέρας .. ντοκυμανταιρ για τους gorillaz & velvet bus .. τι κόλλημα και εκέινο με τους my wet calvin .. μικρές ιστορίες που κρύβονται πίσω από pop κιθάρες .. My tangarine boy ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου