ssshhhh ....

oh,it is all so quiet .. εαν έπρεπε να χωρέσω τις 3 μέρες στο βερολίνο σε λίγες λέξεις αυτό ταιριάζει ιδανικά ..
μια ομορφιά.. μια ηρεμία.. χρώματα πολλά.. στα σπίτια τους .. στα ποδηλατά τους .. στις γλάστρες τους που κρέμονται από όλα τα μπαλκόνια.. στον τρόπο που διαχειρίζονται την καθημερινότητά τους .. gluglich cafe .. με ρετρό έπιπλα,βάφλες με cranberries..και έναν μικρό ιππόκαμπο-νεροπίστολο .. βόλτα στο τείχος .. όπου το συναίσθημα έρχεται κ σε πιάνει από το λαιμό.. και μετά είσοδο στο Kreuzberg όπου βλέπεις γυναίκες όλων των ηλικιών με μαντίλες .. όλο αυτό έρχεται και σε γονατίζει.. επιστροφή στο prenzlauzberg και στην γειτονιά της κastanienalle ..ψυχανάληση πάνω από ένα ποτήρι λευκό κρασί και κουβέντες για το cd της μόνικα.. όπου!ω,εκ θαύματος υπάρχει κάπου κρυφά μια αφιέρωση στη nku22 .. oυφ..
πιο όμορφη στιγμή του ταξιδιού .. κάτω από την πύλη του βραδεμβούργου , ακούγωντας το brandenburg απο τον Βeirut .. που μας έχει μάθει να φτιάχνει ιδανικά soundtrack για τις στιγμές μας .. το υπόλοιπο ρεπόρτο για βερολινάκι .. Is continued .. γιατί έχουμε και την τεράστια ανηφόρα του Λυκαβητού που μας περιμένει ,για να συναντήσουμε το Θανάση και τις μουσικές του .. να ξεχαστούμε στις γλυκοχαραυγές .. του βερολίνου,της φολεγάνδρου .. όπου αγαπάτε!