φορέσαμε τις πρώτες ζακέτες του φθινοπώρου .. για άλλη μια φορά σκαρφαλώνουμε στο λυκαβηττό .. στριμωχνώμαστε σα σαρδέλες στο smart κουβαλώντας υπολογιστές για να αδειάζει σιγά σιγά το σπίτι των εξαρχείων .. τρακάραμε , αλλά γελάσαμε τόσο πολύ με τη σουρεαλ κατάσταση που είχε δημιουργηθεί .. αγγελάκας και ψαραντώνης .. πως ζουν κ πως πεθαίνουν οι παλιάτσοι ? και αγρίμια και αγριμάκια μου .. η ν. μας φέρνει νόστιμες σαλάτες με ρόκα και ντοματίνια , τσουγγρίζουμε τα γραναδένια ποτήρια του κρασιού .. η εύα έχει ένα μεγάλο χαμόγελο για τη πιθανή μετακόμιση .. χάνω το γ. κάπου μέσα στο πλήθος .. κλασσική τυχαία συνάντηση με το μικρό,γλυκό συγκάτοικο .. κανονίζουμε πως θα πάρουμε χελωνάκια για pet .. κάπου στις ανάσες των λύκων ο αγγελάκας τραγουδαέι για την ανάγκη του να φωλίασει όπου τον βγάλει ο χειμώνας .. στα σώματα των εραστών μας,στις αγρύπνιες μας .. στα αγουροξυπνημένα πρόσωπα του μοιρασμενου ύπνου .. στη φωνή της nico ..
