δε λέει να χειμωνιάσει .. μέρα ηλιόλουστη .. ο ομπάμα μου χαμογελάει απο το μπαλκόνι .. δώρο της ν. απο το seattle ..αρωματικό χώρου βανίλια με τη φάτσα του "πρώτου μαύρου προέδρου" των ηπα σε αυτό .. σκέφτομαι πως αντιδρά ο ανθρώπινος οργανισμός στον πόνο .. μερικές φορές αισθανόμουν το μυαλό μου να έχει δεκάδες καλωδιάκια που να του στέλνουν παραπάνω οξυγόνο..δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό το feeling .... η pop αντίληψη για τους ανθρώπους αυτές τις συνέπειες έχει μερικές φορές ..
παράλληλα , η ζωή συνεχίζεται στους ρυθμούς της .. φιλοξενώ το L... μου βάζει να ακούσω το weird fish απο radiohead.. και μου διηγείται την ιστορία που το ακολουθεί .. ένα βράδυ στη χαλκιδική .. ακούγοντας ξανά και ξανά το τραγούδι αυτό .. και χαζεύοντας το ταβάνι .. ξαφνικά δημιουργήθηκαν απο την αντανάκλαση του φωτιστικού στον τοίχο .. κάποια περιεργά ψάρια .. σαν το τραγούδι ! μου έδειξε τις φώτο και ήταν σοκ πως η στιγμή εναρμονίστηκε με τη μουσική .. το βράδυ της πέμτης στην αυλίτσα του θεάτρου στο νέο κόσμο τρυφερό σαν καραμέλα τριαντάφυλλο ... ανυπομονούμε για το live των port royal ..
still afraid to dance ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου